Qurani Kərim insanın xilqətini iki istiqamətdə təqdim edir. İsa peyğəmbərin doğumunu istisna hal kimi nəzərə alsaq, bu təqdimat belədir: Birinci, yer üzərində ilk insanın torpaqdan yaradılışı ki, bu da Adəm, sonra da Həvvanın nümunəsi oldu. Sonrakı mərhələlərdə isə insanın xilqətinin cütləşmşə yolu ilə yaradılışıdır. Bu, Allahın istək və iradəsinə uyğun olaraq nizam- intizam qanununa əsasən yaranır. Bu mövzunu Qurani Kərim belə təqdim edir: " Biz sizi laxtalanmış qandan yaratdıq" Ələq surəsi, 2; " Həqiqətən biz sizi (babanız Adəmi) torpaqdan, sonra mənidən ( nütfədən), sonra laxtalanmış qandan, daha sonra müəyyən ,tam bir şəklə düşmüş ( vaxtında doğulmuş), və düşməmiş ( vaxtından əvvəl doğulmamış) bir parça ətdən yaratdıq ki, (qüdrətimizi) sizə göstərək" Həcc surəsi, 5.
Rəbbi insanı Özü üçün yaratdığını bəyan etdi. Əvəzində dünyanı verdi ona. Dünya və insan. Heç yola getmədi dünya insanla. Ya da insan heç vaxt dünyanın kələfini çözüb aça bilmədi. İnsan öz bəşər tarixini müharibələrlə daim zənginləşdirdi. Dünya durduqca baş verən bu davamlı müharibələrin hədəfi torpaq əldə etməkdir. Yarandığı maddəyə xüsusi ehtirası var insanın. Bunun uğrunda da qurbanlar verir. Bu qurbanların özü qanla başa gəlir. O qan ki, elə torpağa tökülür, qarışır. Heyfslənmir də insan. Çünki elə torpaqdan da yaranıb axı. Torpaq, qan, insan. Torpaq və qan insan ruhunda, həyatında elə bil çəkişir də hakimiyyət qazanmaq üçün. Bu çəkişmənin qalibi də torpaq olur. Çünki əzəldən, ta insanın xilqətindən insan həyatında əsas rolu torpaq oynadı. Daha qədimdir torpaq. Qocadır. Amma ulu deyil. Çünki uğrunda nahaq qanlar tökülür. Bəşərin göz yaşını axıdır torpaq. Əsrlərin göz yaşı yığılsa dərya olar. Dərya ilə torpağın nə əlaqəsi. Bəlkə də Nuhun tufanının intiqamıdır bu. Su altda qərq oldu o zaman torpaq. Kiçildi elə bil. Bu kiçikliyin səbəbini insanda gördü. Ona görə insan həyatı göz yaşı olmadan ötüşmür. Torpaq, qan, su və insan. Kimdir zalım, kimdir məzlum. İslam ehkamında qan nəcasətdən, torpaq, su paklayıcıdan sayılar. Torpaq öldükdə qoynuna aldığı insanı suda paklanmış qəbul edər.Özü paklayıcı olsa da. Yenidən torpağa qayıdar insan. Yarandığı torpağa. Damarlarında donub laxtalanmış qanı qalar. Zaman- zaman itər, sönər, zərrə olub torpaq olar. Təkcə ruhu qalar. Görəsən bu ruh İsa peyğəmbərin doğumunda Məryəm anaya üfürülən həmin ruhdurmu.
" Ya Rəsulum! Səndən ruh haqqında soruşarlar. De: Ruh Rəbbimin əmrindədir ( Onun əmri ilə yaradılımışdır). Sizə bu barədə yalnız cüzi bir bilik verilmişdir" ".İsra surəsi, 85.