Fışqırıq bəlası

 

       Neçə gündür əhvalım yaman qarışıb. Fit çala bilmirəm. Əllərimi, barmaqlarımı nə   qədər işlətsəm də bacarmıram ki, bacarmıram.  Dişlərim də qəsdimə durub elə bil. Hər dəfə barmaqlarımı tuşlayıb ağzıma qoyar- qoymaz  özümü elə itirirəm ki, dişlərim barmaqlarımı gəmirir. Uzun sözün qısası yaman günə qalmışam.  Bu səbəbdən nə şəhidlər xiyabanına gedə bildim,  nə də bir dəfn mərasimində iştirak etdim. Çox qorxurdum. Birdən, işdi- şayəddi camaat yığıla fışqırıq çala mən kənarda qalam. Biabır ollam ki. Yuxularım da ərşə çəkilmişdi. Bu hoqqa  haradan gəldi başıma. Mən binəva başıma haranın külünü töküm ki, bir fışqırıq nədir onu bacarmıram.    Axır, bir gün elə bil cin vurdu beynimə. Durdum getdim şəhər  qəbristanlığına. Fikirləşirdim ki , qəbirləri, baş daşıları görüb, bəlkə cuşə gəlib fit çala bilərəm. Nəhayətdə bu üzüntüdən də qurtarmış olaram. Nə başınızı ağrıdım. Qəbiristanlığın başından barmaqlarımı qoşalaşdıraraq ağzıma yaxınlaşdırıb var gücümlə üfləyə- üfləyə iri addımlarla içərilərə doğru irəlilədim. Hələ qulaqlarımı da  şəklədim ki, ilk fışqırıq sədalarımı yaxşı eşıdəm. Bir xeyli getmişdim. Dörd tərəfim məzarlıq idi. Birdən elə bil qulaqlarıma qışqırıq səsləri gəldi. " Ay bala, niyə narahat edirsən  bizi. Bir fatihə, salavat deyə bilmirsən,  barı həşr qoparma. Qoy yataq." Duruxub qaldım. Elə bil məzarlıqda uyuyan ruhların etiraz səsi idi bu səslər. " Ay bala, nə mat- mat baxırsan. Bizi əzizlərimiz göz yaşları ilə, sinəzənlərlə, Quranla   gətirib tapşırıb bura. İndi niyə bizə zülm edirsən." Qorxudan az qala gözlərim oyuğundan çıxdı. Başımı tutub götürüldüm. Təngnəfəs qəbristanlıqdan çıxıb  avtomobil yoluna çatdım. Qarşıma ilk gələn avtobusa özümü çatdırmaq istəyirdim  ki,  birdən ətrafdan cingiltili fit səsi gəldi. Az qala nəfəsim kəsildi. Elə bu dəm kiminsə məni silkələdiyini hiss etdim. " Ay uşaq, maskanı yuxarı qaldır." O anda elə bil yuxudan ayıldım. Yaşlı bir kişi idi. Əli ilə kiməsə işarə edirdi. Dönüb baxanda ağzında    fit tutan bir polis işçisinin  əlindəki çubuğu qaldırıb mənə tərəf silkələdiyini gördüm. Tez- tələsik çənəmdən də aşağı düşmüş maskamı yuxarı qaldırıb özümü qarşımda dayanan avtobusun ilk oturacağına atdım. Sevinirdim. Yaxşı qurtarmışdım.

İmam Hüseyn ə. qiyamında məqsəd

 

                                         

                                                Gözün aydın , Azərbaycan xalqı ! 

                                                Gözün aydın, xan Şuşa ! 

                                                Yağı düşmən  qovuldu.  

Xanım Zeynəbin ə. Kərbəladakı rolu

 

                           
                                           28 may- Milli Cümhuriyyət günümüz 

Bu, lap ağ oldu ( hekayə)

Gülmirzənin hövlanak həyətə daxil olmağı ilə lo düşməyi bir oldu.Qonum-qonşu elə bil çaxnaşmaya düşdü ki, Gülmirzə özü də mat qaldı. Ədə , nə olmuş ? Bəs, Torqovıda həşr qopmuş. Gülbadamla Gülbikənin qız nəvələri də orada imiş.Gülmirzənin özü gözləri ilə görüb onları.Əllərində rəngli bayraqlarla çığıra - çığıra düşüblər küçələrin canına. Gülmirzə deyir ki, özüm onların arxasınca bir xeyli getdim. Əməlli- başlı izdiham vardı. Əvvəl, məsələni başa düşmədim. Sonradan- sonraya anladım ki.. Bu dəmdə Gülbala kişi həyətdə qopan vay- şivənə boynunu eyvandan çölə uzatdı. Eynəyini gözlərinə taxıb bir xeyli baxdı. Camaat onu görüncə duruxdu. Gülbala kişi başa düşdü ki, torbada pişik var. Eləmə tənbəllik əsasını götürüb azacıq əyilmiş belini dikəltməyə çalışaraq taxta pillələrlə ehmalca aşağı düşdü. Gülbala kişi Gülmirzənin qənşərinə çatmışdı ki, Gülsabahla Gülsənəm əl çala- çala qışqırtı, çığırtı qarışıq hay- küylə həyətə daxil oldular. Onlar "Azadlıq, azadlıq. Sən uşağa bax, biz səhərə qədər şəhərdə əylənəcəyik" deyə çığırışaraq ayaqlarını yerə vurarkən Gülbala kişi düşündü ki, bu da onların yeni rollarıdır. Arabir şou proqramlara  çəkilirdilər axı. Elə bu dəm uçastkovı Gülverdi göründü. Əllərini arxaya çarpazlamış halda iri qarnını dikəldərək aram- aram həyətə keçdi. Gülsabahla Gülsənəm onu görcək bir az da şövqlə təpiklərini yerə döyəcləməyə başladılar. Ətrafa toplaşanların da  heç bir şey anlamadıqlarından gözləri bərələ qalmışdı . Uçastkovı Gülverdi bir xeyli bu həngaməyə baxaraq üzünü çevirib getdi. Amma gedərkən barmaqlarını qaldırıb silkələməyi də unutmadı. Gülbala kişi sini az qala yüzü keçmişdi  hələ ömründə belə haqq- hesab görməmişdi. Gülbadamla Gülbikə dayıları olan Gülbala kişidən sarı qorxuya düşdülər. Kişinin cinləri qalxar bir dəlilik edər. Nəmxuda hələ canında su var. Gülbala kişi hələ də bir şey anlamayaraq səkiyə çökdü. Əsasına söykənərək fikrə getdi. Atası rəhmətlik  Gülabbas kişi yadına düşmüşdü. Sağlığında Gülabbas kişi oğlu Gülbalaya hələ uşaq yaşlarında teatroya həvəsli olduğundan bəhs edər, rəhmətlik Cəfər Cabbarlının Sevil əsərinin  az qala hər kəlməsini əzbərlədiyini fəxrlə söylərdi. Ailələri çoxuşaqlı idi. Atasına kömək qəsdi ilə teatrodan afişaları götürər , sütunlara yapışdırar , bununla da xırdaca canı ilə çaq- çuq edərmiş. O vaxtdan teatroya maraq göstərirmiş. Sevilin çadrasını atıb eləcə, başaçıq qalmasını gəlib evdə nəql edərkən atası çox acıqlanıbmış hələ ona. Gülbala kişi bütün bunları xatırlaya- xatırlaya hələ də məsələnin nə olduğunu anlamamışdı ki, təzəcə sakitləşmiş məhləyə yenə lo düşdü. İndi nə oldu balam. Nə olsa yaxşıdır. Deməsənmiş məhlənin uşaqları evdə dustaq olub oturmaqdan bezib , onlar da "azadlıq , koronaya yox" şüarları ilə cuşə gəlib. O gecə Gülmirzə bir  küncə çəkilib qul bazarında çalışıb bir təhər köpük- köpük yığıb aldığı telefonla gündüz gördüyü hadisələri şövqlə izləyib  arabir qəşş edib gülərkən Gülbala kişi sabaha qədər sümükləri sızıldaya- sızıldaya sayıqladı .  Arabir, " Cəfər qağa, sən belə deməmişdin axı, bu, lap ağ oldu" deyərək səslənirdi. Səhər məhləyə yenə lo düşdü. Gülbala kişi rəhmətlik olmuşdu. 

Kəmalə Zeynəbinur 

2020, 9 mart 

Bir 8 Mart diləyi

Şəxsiyyət vəsiqəmdən boylanan fotoşəklimə baxıram, Hicablı olduğum halda hicabsız çəkdirdiyim şəkilə. Niyə hicabsız? Çünki bu ölkənin qanunlarına görə kimliyin başı açıq çəkilmiş fotoşəklinlə təsdiq olunmalıdır. Bəli, bu mənəm. Öz ölkəmin vətəndaşı. Şəklim mənə baxır, mən isə bu baxışların geridə buraxdığı illərə. Mən o adamam ki, bir zaman 8 Mart ərəfəsində sevimli müəllimlərimə hədiyyə verər, ya da bunu təşkil edərdim. Xəsis və diqqətsiz parta yoldaşımın gizlicə çantama qoyacağı hədiyyə gözləntisi isə bir başqa aləm idi. Qardaşlarımın hədiyyə etdiyi dəftər, qələm, yapışqan və bu kimi məktəb ləvazimatları heç yadımdan çıxmır. Özümün isə əziz anama elə  onun özündən aldığım pulla və onun özünəcə   bağışladığım hədiyyə. Bir qədər yuxarı siniflərdə oxuduğum zaman Pribaltika şəhərləri və Almaniyanın Atlansberq şəhərində yaşayan, adını çoxdan unutduğum qızlarla dostluq məktublaşmalarında 8 Mart öncəsi dükandan açıqca alar və arxasına yazardım:" Doroqaya ....! Pozdravlyayu tebya s 8- ovo Marta. Jelayu tebe şastye ,blaqopoluçie ,zdorovye .." və sairə- sairə. Əvəzində də eyni bir təbrik açıqcası gözlərdim və alardım . Sonralar 8 Mart diləklərimiz həyata keçmədi.  Müharibə illərinin odu- alovu hamı kimi mənim də həyatımı bürüdü. O zamanlar gündə üç dəfə kiçik boşqabda yediyimiz noxud, anamın çay əvəzi dəmlədiyi , bizim də birtəhər içdiyimiz bağayarpağı dəmləməsi bir yana, AXC - nin maaş əvəzi atama verdiyi kompot balonu indi də gözümün önündədir . Lap əvvəllər yaşadığımız evin yaxınlığında olan , uşaq vaxtı gəzib dolaşdığım, xoş xatirələrimi yaşadan ərazidə indi dəcəl sinif yoldaşlarımın , yaxın- uzaq qohum- əqrabaların, tanış- bilişlərin portretərini yaşadan şəhid  qəbiristanlığı yerləşir  O zamanlar, hələ sahibi gəlməmiş, yan- yana qazılan  qəbirlər insanın qəlbinə bir vahimə salırdı. Biz bunu nə 8 Martda, nə də "Novıy qod"da  arzuladıq. Heç ağlımıza da gəlmədi. Amma bu oldu. O vaxtdan bir xeyli vaxt keçir. İndi nə " Novıy Qod", nə də 8 Mart arzularım, açıqcalarım  var . 

Şəxsiyyət vəsiqəmdəki fotoşəklimlə baş- başa qalaraq bütün bunları xatırladım. 

Bu gün, 8 mart günü Ana Vətənimin 8 Martı qeyd edən və etməyən , gözləyən və gözləməyən , imanlı və az inanclı xanımlarına bir 8 Mart diləyim var: 

" Əziz ana və bacılar, sevimli qadınlar! 

Ömrünüzün hər bir anı bərəkətlə dolsun. Həyatınızın şirin hədiyyə gözləntiləri Uca və Pak Rəbbimizdən olsun. Ömrünüz müharibənin qan- qadası , qorxu və vəhşətindən solmasın." 

Sevgi və riqqətlə : Kəmalə Zeynəbinur.

8 Mart, 2020

Hz. Zəhranın s. mübarək viladəti

İslam Peyğəmbəri  Hz. Muhəmmədin s.sevimli qızı dünya və cənnət qadınlarının seyyidəsi Hz. Fatimeyi Zəhranın s. viladəti müsəlman qadınlarına mübarək olsun

Şəhidlik: ağılsızlığın nümunəsi, yoxsa zirvənin fəthi

                                             

          Cəmi bir neçə günün söhbətidir. Təsadüfi, bir  xanımla  tanış oldum. Cavan idi. Cavan olduğu qədər də əsəbi, gərgin görkəmi vardı. Bir müşkülündən dolayı idarə qapılarını döyməkdən yorulmuşdu daha. Fikirlərini qırıq- qırıq, kəsik- kəsik çatdırırdı. Amma qırğınlığının səbəbi daha ağır və dözülməz idi. " Dörd şəhidimiz var" dedi. "Mən şəhid övladıyam, Qaçqınkomda atamın Qarabağ döyüşlərində şəhid olduğunu bildirəndə ....müəllim mənə " ağlı var idi şəhid olmazdı " "dedi.Çox ağrımışdı bu sözdən. Ağrımağa, yanmağa əsas da vardı. Onu dinlədikcə heç unutmadığım və unuda bilmədiyim bir hadisəni xatırlamışdım. Bir nənə tanıyıram. Adı Şəkərdir. Adı kimi özü də şəkərdir nənə. Çox şirindir. Nəvələrim mənə " bal nənə" deyir, deyə gülümsəyən üzünün cizgiləri nələrin şahididir nənənin. Yaxından tanıyıb sevənləri də eləcə onu Şəkər nənə deyib çağırır. Şəhid anasıdır nənəm mənim. Doğma olmasa da doğmalarım qədər əzizdir mənə.Oğlu Məlikov Azər Qarabağ uğrunda gedən döyüşlərdə həlak olub. Cəsədi də tapılmayıb. Sumqayıt Şəhidlər Xiyabanında itgin düşənlərin siyahısı həkk olunmuş daş lövhənin üzərindədir adı. 

" Qucaqlamağa heç bir qəbrim də yoxdur mənim" deyən nənənin sızıltısına, naləsinə dözmək olmur. Xatırlayıram. Haradasa,  iki- üç il öncənin söhbətidir. Nənə xəstəxanada yatırdı. Onunla eyni palatada müalicə olunan bir qadının həyat yoldaşı tanımışdı onu orada. Şəhid balasının dostu olubmuş demə. " Biz üç nəfər idik. İkimiz Rusiyaya qaçdıq. Amma Azər Qarabağa getdi. Ağlı olmadı. Getməsəydi ölməzdi" demişdi nənəyə. Nənənin hələ də qaysaqlana bilməyən yarasına duz basmışdı o namərd. Halı pisləşmişdi nənənin. O gecə səhərə qədər həkimlər çalışıb güclə qurtarmışdı onu  ölümün cəngindən. Elə o zaman mən bu hadisəni ictimailəşdirərək  " dostuyam" deyib, amma dostluqdan bixəbər olanın mühakimə olunması fikrinə belə düşdüm. Lakin nənənin onsuz da bərbad olan səhhətinin pisləşəcəyi narahatçılığından bu fikirdən vaz keçdim. İndi də yenə, eyni mövzu, eyni motiv: ağlı olsa idi şəhid olmazdı. Bu, özündən razı xudbinlərin düşüncəsinin məhsuludur. Yalnız xudbinlikmi? Ağıllı olmağın hədd- hüdudunu belələrimi təyin edir. Arzuları yarımçıq qalan, cavan ömrü qırılan, həyatını doğma Vətəni uğrunda qurban verən şəhidlərimiz ağılsızmı olur indi. Bu gün vəzifə kreslosunda rahatca oturub rüşvətini " qazanan"lar , ailəsinin qabağında  kişi- kişi dolananlar, daha kimlər ... Sizmi ağıllı çıxdınız indi. Sizin kimilər bu ölkənin pislikləridir. Nəcissiniz siz. O ağılsız adlandırdıqlarınızın qanı üstündədir bu günkü rahat güzəranınız. Onlar bu ölkənin, bu Vətənin tarixini yazdılar. Qanlı sətirlərlə. Əsrlər belə o sətirləri soldurmayacaq. Bəs siz? Sizlər nəyi yazdınız? Nə etdiniz ? Qarışqa qədər dəyəriniz yoxdur sizin kimilərin. Tarix sizi göməcək öz zülmətlərinizdə. Onlar isə bu xalqın zirvəni fəth etmiş övladlarıdır. Qəhrəmanlıqdan keçən şəhidlik zirvəsinin. 

  Sabah qanlı yanvardır. Müstəqilliyə qovuşan Respublikamızın ilk şəhid qanlarının töküldüyü gecənin ildönümüdür. Sabah hər kəsin başının hüznlə aşağı əyəcəyi gündür. Elə bir gün ki, fikir ayrılığından asılı olmayaraq hər bir kəs artıq bu nöqtədə birləşir. Yalnız, onlardan başqa. O kəslər ki, kimliyini itirərək sərgərdan qalıblar dibsiz  zülmətlərdə.      

                         Kəmalə Zeynəbinur,

                         İslam maarifçisi, yazar,

                         2020, 20 yanvar gecəsi 

                           

                

QAPAZ

                                                         
                                                                 QAPAZ

Yaman bicokdur  bu kişi . Trampı deyirəm e . İşi lap oyundur . Oyundur nədir. Tragedokomediya. Gündəmdə qalmaq üçün hər oyundan çıxır . Bu sarı kürənə deyən yoxdur, ay balam, nə olub, nə xəbərdir . Niyə bu dünyanı qatıb qarışdırmısan . Adınız, sanınız, hegemonluğunuz. Oturduğun yerdə niyə oturmursan. O gün də gedib İranın generalını vurdurmusan. Bəs eləməyib, hələ bir şadyanalıq da eləmisən. İran da gözünə döndüyüm yaxşı qapaz çəkdi onsuz da öz- özündən qızaran o qırmızı sifətinə. Barı, ölüb yerə girdinmi? Əşi, bu nə sualdı verdim. Bu qabana oxşayan adamcığazın hiss- duyğu orqanı yaxşı inkişaf edib ki, bir utana da. Bunun ancaq əl- qol ata- ata üzünü haldan- hala salmağı var. Haldan- hala demişkən sosial mediamız da bir neçə gündür elə Trampın sifəti kimi haldan- hala düşüb. İraqdakı partlayışlar yalan oldu bunun yanında . İki cəbhəyə bölünüblər bu canı yanmamışlar.Elə bil o raketlər İraqın səhrasında yox , internet resurslarında, sosial şəbəkələrdə partlayıb . Bu cəbhədən o cəbhəyə, o cəbhədən bu cəbhəyə. Amandı, qoyma,vur gəldi. Yazıq, avam, bixəbər xalq . Bilmir o tərəfə dönsün , yoxsa, dönüb bu tərəfdə dursun . Axı bu xalq neyləsin . Başı bir tikə çörək pulu qazanmaqdan ayrılmır . Daşdan çıxır,  vallahi bu xalqın tikəsi . Axşam yorğun düşüb ayağını yorğan- döşəyinə uzadıb bir "ox- ay" desin , yoxsa bu qırğın - müsibətdən baş çıxarsın. Bütün günahlar bu Trampdadır. Axı, buna deyən gərək , ay qırmızı sifət, sarı kürən kişiciyəz. Ayağını yorğanına uzada bilmirsən  bir suç,  bu camaatı niyə qoymursan " küş" eləyib yatağında  rahat yatsın. İndi deyin görək , bu sarı kürənin o biri üzünə də bir qapaz yaraşır yoxsa yox.   

       Kəmalə Zeynəbinur 

       İslam maarifçisi , yazar

        2020,yanvar